H Συμφωνηθείσα στην Συμφωνία των Πρεσπών Ίδρυση κι αναγνώρισης «Μακεδονικής» Μειονότητας στην Ελλάδα, με αντάλλαγμα την εγγύηση των συνόρων μας από τους Σκοπιανούς!
του Δημ. Αντωνίου, ιατρού
Από της ιδρύσεως της «Λαικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (ΛΔΜ) (Σκόπια) το 1944, ως ενός εκ των ομοσπονδιακών κρατιδίων της Λαικής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας υπό τον Τίτο, ο αλυτρωτικός «Μακεδονισμός» της ΛΔΜ μετατράπηκε από αντάρτικο κίνημα σε επίσημη κρατική πολιτική κι επιδίωξη, με την πότε φανερή πότε ύπουλα κρυφή υποστήριξη του Τίτο. Σαν πρώτο βήμα της επίτευξης των φαντασιώσεων του Μακεδονισμού, ήτοι της απόσχιση της «Μακεδονίας του Αιγαίου» από την Ελλάδα και την προσάρτησή της στην ΛΔΜ, αποτέλεσε έκτοτε η προσπάθεια της ΛΔΜ και του Τίτο να αναγνωριστεί η ύπαρξη «Μακεδονικής» Εθνικής Μειονότητας στην Ελλάδα, αποτελουμένη από Σλαβόφωνους Έλληνες Πολίτες αλλά με «Μακεδονική» συνείδηση, οι οποίοι ήταν τα πολιτικά υπολείμματα των Ελλήνων Σλαβόφωνων κομμουνιστών που είχ;αν πολεμήσει με τον Δημοκρατικό Στρατό του Μάρκου Βαφειάδη και Νίκου Ζαχαριάδη εναντίον του ελληνικού στρατού στην εληνικό εμφύλιο 1947-49, αρχικά για την «αυτονομία της Ελληνικής Μακεδονίας» κι αργότερα για την προσάρτησή της στην Γιουγκοσλαβία, με απώτερο σκοπό φυσικά την απόδοση στην «Μακεδονική» Μειονότητα όλων των εκ του διεθνούς δικαίου προβλεπομένων δικαιωμάτων (*), θρησκευτικών και εκπαιδευτικών και σε τελικό στάδιο την πολιτική αυτονομία (αυτοδιοίκησή της) και την τελική απόσχιση από την Ελλάδα με προσάρτησή της στην Γιουγκοσλαβία.
(*) αρ.1παρ.2 και άρ.55 του Χάρτη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ).
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, ο πρεσβευτής της Γιουγκοσλαβίας στην Αθήνα το 1954 έγραφε στην Κυβέρνησή του: «…οι Έλληνες φοβούνται ότι στην Βόρειο Ελλάδα, η Μακεδονική, η Τουρκική και η Βλάχικη, θα ζητήσουν αυτονομία και στην συνέχεια απόσχιση από την Ελλάδα» ( DAMSPS, έτος 1954, fascikla 26, dosije 2, signature 4170041 (χωρίς ημερομηνία).
Στο ίδιο πνεύμα εκφράστηκε κι ο πρωθυπουργός της ΛΔΜ Λάζαρ Κολισέφσκι την 20-03-1956 στον Γενικό Πρόξενο της Γιουγκοσλαβίας στην Θεσσαλονίκη Τίχομιρ Στογιάνοβιτς (DAMSPS, PA, έτος 1956, fascikla 30, dosije 37, signature 44301/20 Mαρτίου 1956).
Ταυτόχρονα, η ΛΔΜ και η Γιουγκοσλαβία σχεδίαζαν την αλλαγή συνόρων με την Ελλάδα για την εθνική των ολοκλήρωση, η οποία οραματιζόταν την προσάρτηση της Ελληνικής Μακεδονίας («Μακεδονίας του Αιγαίου») στην Γιουγκοσλαβία και ΛΔΜ, ενώ τελικά απεργάστηκαν ένα σχέδιο πρότασης προς την Ελλάδα ανταλλαγής της αναγνώρισης από την τελευταία της ύπαρξης «Μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα (με τους παραπάνω ύπουλος σκοπούς εδαφικού ακρωτηριασμού της Ελληνικής Μακεδονίας) με αντάλλαγμα, εκ μέρους της Γιουγκοσλαβίας, την εγγύηση των Ελληνο-Γιουγκοσλαβικών συνόρων, όπως προκύπτει από τα παρακάτω επίσημα κρατικά έγγραφα της Γιουγκοσλαβίας (ASCG-Archv Centralnog Komitera Saveza Komunista Jugoslavije-XVIII-K1-13, sel. 89, DAMSPS, PA, έτος 1966, fascikla 48, dosije 11, signature 435322/8 Aυγούστου 1966). Το τελευταίο έγγραφο αναφέρεται στις οδηγίες που δόθηκαν από το Υπουργείο Εξωτερικών της Γιουγκοσλαβίας στον Πρωθυπουργό της Γιουγκοσλαβίας Πέταρ Στάμπολιτς, στην προετοιμασία του για επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα το 1966 και οι οποίες (οδηγίες) κατέληγαν στα εξής: «…Στο βαθμό που η ελληνική πλευρά θέσει αίτημα να προβούμε σε δήλωση για το απαραβίαστο των συνόρων μας, να αναφέρουμε ότι είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε μια τέτοια δήλωση, στο βαθμό που η Ελλάδα θα εμπεριείχε ταυτόχρονα και την θέση μου για την μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα» (τα παραπάνω κρατικά έγγραφα της Γιουγκοσλαβίας και οι σχετικές πληροφορίες αντλήθηκαν από το βιβλίο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών «Το Μακεδονικό στα Ξένα Αρχεία», εκδ. 2008, σελ.35-52 (κεφάλαιο από τον Κων/νο Κατσάνο).
Για να δούμε τώρα τις συνέπειες των παραπάνω οραμάτων της ΛΔΜ, μετά την Συμφωνία των Πρεσπών με την Ελλάδα την 17-06-2018.
Η Συμφωνία των Πρεσπών και η αναγνώριση της Μακεδονικής Μειονότητας στην Ελλάδα
Σύμφωνα με τα αρ.1παρ.3α,β,γ,δ και αρ.7 της Συμφωνίας των Πρεσπών αναγνωρίζεται κι από τα δύο αντι-συμβαλλόμενα μέρη (Ελλάδα και Σκόπια) η ύπαρξη «Μακεδονικής Έθνους-Εθνότητας-Ιθαγένειας» και «Μακεδονικής Γλώσσας». Η αναγνώριση αυτή ικανοποιεί πλήρως το από το 1870 εγερθέν εθνικό όραμα των Σκοπιανών για την αναγνώριση της ύπαρξης «Μακεδονικού Έθνους» με ρίζες τους Αρχαίους Μακεδόνες, των οποίων οι Σκοπιανοί παρουσιάζονται ως άμεσοι απόγονοι, με συνέπεια να διεκδικούν de jure και ιστορικώ δικαίω δικαιώματα κυριότητας επί της νυν Ελληνικής Μακεδονίας, η οποία ήταν ο κύριος εδαφικός κορμός του Βασιλείου των Αρχαίων Μακεδόνων.
[Σημειώνω εδώ, ότι ουδεμία χώρα στον κόσμο, ούτε αυτός τούτος ο Τίτο, δεν είχαν αναγνωρίσει ποτέ «Μακεδονικό Έθνος», τοσούτω μάλλον και ουδεμία ελληνική κυβέρνηση μέχρι τώρα. Συνεπώς η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, είναι η πρώτη και τελευταία? κυβέρνηση στον Κόσμο που αναγνωρίζει την ύπαρξη «Μακεδονικού Έθνους και Γένους», με όλες τις καταστροφικές για την Ελλάδα συνέπειες που θα δούμε στον ιστορικό χρόνο. Η μόνη εξαίρεση ήταν η αναγνώριση «Μακεδονικού Έθνους και ανάγκη ίδρυσης του αντίστοιχου κράτους από την Comintern (3η Κομμουνιστική Διεθνής) το 1934 υπό τις διαταγές του Στάλιν μέσα στο γενικότερο, ανεπιτυχές στο τέλος, σχέδιο ίδρυσης της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας υπό την Κυριαρχία της Μόσχας].
Ταυτόχρονα η αναγνώριση στην Συμφωνία των Πρεσπών της ύπαρξης «Μακεδονικού Έθνους» ικανοποιεί πλήρως το επιχείρημα των Σκοπιανών για την διαχρονική ύπαρξη «Μακεδονικής Εθνικής Μειονότητας» στην Ελλάδα συνισταμένη από όλους τους Σλαβόφωνους που είτε αιματικά (συγγενικά) είτε συνειδησιακά νοιώθουν κι αυτοπροσδιορίζονται ως «Μακεδόνες».
Γι` αυτό ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζόραν Ζάεφ στην συζήτηση στην Βουλή των για την αναθεώρηση του Συντάγματος των Σκοπίων την 01-12-2018, δήλωσε:
«Μιλάτε για τους Μακεδόνες στην Ελλάδα με τόσο πάθος και αυτό είναι θαυμάσιο. Ας αναρωτηθούμε, τι κάνουμε γι’ αυτούς εδώ και 27 χρόνια. Ας είμαστε ειλικρινείς, κάναμε κάτι γι’ αυτούς; Η επίλυση αυτού του προβλήματος, που είχαμε για 27 χρόνια, αυτό ήταν ένα βάρος στους ώμους μας. Τώρα, έχουμε καλύτερες πιθανότητες, τώρα έχουμε ευκαιρίες για τα παιδιά στην Ελλάδα να μάθουν τη Μακεδονική γλώσσα, μέχρι τώρα αυτό απαγορεύοταν ήταν ένα θέμα ταμπού. Η ελληνική γλώσσα ήδη διδάσκεται στη «Μακεδονία». Έχουμε μια ευκαιρία να τους βοηθήσουμε αληθινά, να απομακρύνουμε τα σύνορα».
https://www.youtube.com/watch?v=6B3rT86kP_k VIDEO
Παράλληλα, στο αρ.3 της Συμφωνίας των Πρεσπών, συμφωνείται η εγγύηση των υφισταμένων συνόρων Ελλάδος-Σκοπίων, αλλά η εγγύηση αυτή ΔΕΝ συνιστά ουσιαστική εγγύηση, διότι ο όρος αυτός (και η Συμφωνία των Πρεσπών στο σύνολό της) δεν έχει τεθεί υπό την εγγύηση ουδενός διεθούς οργανισμού (π.χ. του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ), ενώ δεν προβλέπονται-στην Συμφωνία- καν κυρωτική όροι για την εν γένει παράβασή της, ούτε και για την παράβαση του σημαντικού άρθρου 3.
Συνδυαζόμενα όλα τα παραπάνω προκύπτουν οι εξής λογικές εξελίξεις, η λογική συνέπεια των οποίων είναι τόσο βεβαία, ώστε να αποκτούν την βεβαιότητα γεγονότων:
Οι Σλαβόφωνοι Έλληνες πολίτες στην Ελλάδα (περίπου 3-4.000, κατ` άλλους 20-30.000) μπορούν πλέον (μετά την Συμφωνία των Πρεσπών) να αποκτήσουν την Ιθαγένεια της «Βόρειας Μακεδονίας» με αίτησή των στην Κυβέρνηση της «Βόρειας Μακεδονίας» με βάση τις αιματικές και γλωσσικές και συνειδησιακές ρίζες και καταβολές, ενώ η «Βόρεια Μακεδονία» θα τους την παραχωρήσει υποχρεωτικά, με αποτέλεσμα οι Σλαβόφωνοι αυτοί να έχουν πλέον ΔΙΠΛΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ (Ελληνική και «Μακεδονική»). Αυτό θα έχει ως συνέπεια την αυτόματη ίδρυση μιας Εθνικής «Μακεδονικής» Μειονότητας στην Ελλάδα, η οποία θα ζητήσει την επίσημη αναγνώρισή της και τα εξ` αυτής εκπορευόμενα, πολιτιστικά, εκπαιδευτικά, θρησκευτικά και στο τέλος και πολιτικά (αυτονομία, απόσχιση) δικαιώματά των, είτε από την Ελλάδα και την «Βόρεια Μακεδονία», είτε από τα Διεθνή Δικαστήρια κι Οργανισμούς, σύμφωνα με τα αρ.1παρ.2 και αρ.55 της Χάρτας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ (νομολογώντας ταυτόχρονα ότι το αρ.2παρ.7 της ίδιας Χάρτας δεν μπορεί να εμποδίσει την εφαρμογή των παραπάνω αρ.1 και 55, όταν συζητείται η εφαρμογή τους).
Στην περίπτωση αυτή, ποία θα είναι η αντίδραση και υποχρέωση της «Βόρειας Μακεδονίας»?
Κάποιος θα έλεγε ότι, σύμφωνα με το αρ.4παρ.3 της Συμφωνίας των Πρεσπών «κανένα από τα δύο αντισυμβαλλόμενα μέρη δεν μπορεί να παρέμβει στις εσωτερικές υποθέσεις του άλλου μέρους, περιλαμβανομένης και της προστασίας του καθεστώτος και των δικαιωμάτων οιωνδήποτε προσώπων δεν είναι πολίτες του». Συνεπώς, θα πεί κάποιος, τα Σκόπια ΔΕΝ μπορούν να υποστηρίξουν τις παραπάνω αιτιάσεις των Ελλήνων Σλαβοφόνων για την αναγνώριση Μακεδονικής Μειονότητας στην Ελλάδα. Αυτή η άποψη όμως είναι ΛΑΘΟΣ, διότι μετά την χορήγηση της «Μακεδονικής» Ιθαγένειας στους Έλληνες Σλαβόφωνους, αυτοί θα φέρουν διπλή Ιθαγένεια (Ελληνική και «Μακεδονική») και θα είναι πλέον και ΠΟΛΙΤΕΣ της «Βόρειας Μακεδονίας», με αποτέλεσμα η παρ.3 άρ.4 της Συμφωνίας των Πρεσπών να μην αφορά και να μην ισχύει πλέον για την περίπτωσή τους, δίνοντας έτσι στην κυβέρνηση της «Βόρειας Μακεδονίας», όχι μόνο το δικαίωμα, αλλά και την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, υποστήριξης των αιτήσεών των για αναγνώριση της «Μακεδονικής» Μειονότητας στην Ελλάδα και των εξ` αυτής προκυπτόντων δικαιωμάτων υπέρ της, σύμφωνα με το αρ.49 του Συντάγματος της «Βόρειας Μακεδονίας», το οποίο, πριν την πρόσφατη αναθεώρησή του όριζε τα εξής:
Article 49: The Republic cares for the status and rights of those persons belonging to the Macedonian people in neighbouring countries, as well as Macedonian expatriates, assists their cultural development and promotes links with them. The Republic cares for the cultural, economic and social rights of the citizens of the Republic abroad.
Το άρθρο 49, στα πλαίσια της συμφωνηθείσας με την Συμφωνία των Πρεσπών αναθεώρησής του την 12-01-2019, αναφέρει τα εξής:
Amendment XXXVI reads as follows.
«The Republic shall respect, guarantee and foster the characteristics and the historical and cultural heritage of the Macedonian people. The Republic shall protect the rights and interests of its nationals living or staying abroad. The Republic shall provide for the diaspora of the Macedonian people and of part of the Albanian people, Turkish people, Vlach people, Serbian people, Roma people, Bosniak people and others and shall foster and promote the ties with the fatherland in doing so. In doing so, the Republic shall not interfere with the sovereign rights of other states and with their internal affairs.
The fact that the six groups to be protected are referred to by their ethnicity and not as “Macedonians” makes it perfectly clear that the phrase “Macedonian people” refers directly to ethnicity.
Από τα παραπάνω προκύπτει πόσο δίκιο είχε ο Αλέξης Τσίπρας όταν χαρακτήρισε, από το Συνέδριο των Δελφών την 02-03-2019, την Συμφωνία των Πρεσπών ως ένα «Διπλωματικό Αριστούργημα»…!...ΨΥΧΩΩΩ…
Χαλκίδα 03-03-2019 Δημ. Αντωνίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου